روحش شاد

بعد از عملیات کربلای یک در آزادسازی مجدد مهران که الحق مهندسی ل27 سنگ تموم گذاشت و نبرد رودرو و مظلومانه رانندگان بلدوزر و لودر با تانکهای بعثی برای احداث خاکریز جهت نیروهای گردانهای پیاده به نمایش دراومدو چندروزبعد هم مهران آزاد شد، از طرف فرماندهی نیروی زمینی یه تقدیرنامه به واحد مهندسی ارسال شد و از رشادت و کار باارزش مهندسی تقدیر بعمل اومد. حالا اینو داشته باشبد یکی از رفقا که راننده لودر یا بلدوزر بود گفت که وسط کار بودم که یکهو دیدم شهید حاج رضا دستواره که بچه شهر ری و معاون سردار کوثری (فرمانده لشکر) بود زیر اون آتیش توپ و خمپاره پرید بالای دستگاه و نشست کنارمن و زد روی شانه ام و گفت دمت گرم و شاید یه سری جملات عامیانه و ساده که من حسابی حال کردم و از این کار حاج رضا کلی روحیه گرفتم و این جرات و شهامت شهید دستواره برام از صدتا لوح تقدیر و تشکر فرمانده قرارگاه و نیروی زمینی و این حرفا ...بالاترو پرارزش تر بود چرا که وسط درگیری و در گرماگرم نبرد دمت گرم گفتن یه فرمانده عملیاتی برام خیلی بیشتر ارزش داشت تا یه تقدیرنامه ستادی و قرارگاهی. در مجموع دریادلان بی سنگر و یا خط شکنان بسیجی در کنار اینگونه فرماندهان عملیاتی طلایه دار فتوحات با ارزش میشدند و شانه به شانه بودن سرداران بر روحیه دلیران خط شکن می افزود. خدایش سید رضا را با اجداد طاهرینش محشور نماید.